اسب ریز

«لغت نامه دهخدا»

[اَ] (اِ مرکب) میدان. (صحاح الفرس). اسب ریس. اسپ ریس :
ببر کرده هر یک سلیح ستیز
نهادند رو جانب اسب ریز.فردوسی.