اسبوسبوس

«لغت نامه دهخدا»

[اِ بو سِبْ بو] (اِخ)(1) قفطی گوید: نفس افلاطون در تعلیم مبارک بود و گروهی از علماء بدو تخریج یافتند و پس از او مشهور شدند از جملهء آنان اسبوسبوس از مردم اثینس (آطن) و پسر خواهر افلاطون است. (تاریخ الحکماء ص 24). و رجوع به اسپوزیپوس شود.
(1) - Speusippe.