«لغت نامه دهخدا»
[اِ] (ع اِ) چوبکی است میان کاواک که بر آن پنبهء ریسیده را برای تافتن پیچند. || یا چیزی که رشته را از دوک بدست بر آن پیچند. (منتهی الارب). اِستیج.
