استارگان

«لغت نامه دهخدا»

[اِ رَ / رِ] (اِ) جِ اِستاره. نجوم. کواکب :
اگر ز هیبت تو آتشی برافروزند
بر آسمان بر، استارگان شوند شوی.
منوچهری.