استاندن

«لغت نامه دهخدا»

[اِ دَ] (مص) ستاندن. گرفتن. اخذ :
من زکوه استان او در قحط سال
هم بصاعی باد می پیمود بس.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 207).