«لغت نامه دهخدا»
[اِ تِ] (ع مص) استحار دیک؛ بانگ کردن خروس سحرگاهان. (از منتهی الارب). بانگ کردن خروز در سَحَر. (زوزنی). || سحرگاه رفتن. (زوزنی). در سحرگاه رفتن.