آهودو

«لغت نامه دهخدا»

[دَ / دُو] (نف مرکب / ص مرکب)آهوتک. آنکه دویدنی چون آهو دارد :
یوزجست و رنگ خیز و گرگ پوی و غرم تک
ببرجه آهودو و روباه حیله، گوردن.
منوچهری.