استریمن

«لغت نامه دهخدا»

[اِ مُ] (اِخ)(1) نام باستانی نهر معروف به استرومه و قره صو. رجوع به استرومه شود. و در قدیم قسمتی از حدّ غربی مملکت ایران بود و گفته اند خشیارشا در سفر جنگی خویش بیونان از شهر «اُِین» واقع در ساحل رود استریمون گذشت. (ایران باستان صص 823 - 824).
(1) - Strymon.