«لغت نامه دهخدا»
[اِ تِ صَ] (ع مص) سپس ماندن. || جنبانیدن. || سبک شمردن کسی را پس بحاجت خویش بردن آنرا. || جنبیدن اسب جهت رفتن. (منتهی الارب).
