استوربریج

«لغت نامه دهخدا»

[اِ] (اِخ)(1) قصبه ای در وورچستر انگلستان، در 28 هزارگزی شمال شهر وورچستر در ساحل نهر استور. منسوجات پشمی، کارخانه های ظروف، شیشه گری، آجرپزی و همچنین دباغخانه ها و آهنگرخانه ها و کوره های زغال سنگ دارد.
(1) - Stourbridge.