استهاف

«لغت نامه دهخدا»

[اِ تِ] (ع مص) سبک داشتن: استهفه؛ استخفه. (اقرب الموارد)(1).
(1) - در منتهی الارب چ تهران در سهف، استفاء نوشته و ظاهراً غلط باشد.