آییژ

«لغت نامه دهخدا»

[یی] (اِ) شراره. شرر آتش :
زآتش حسرت و آییژ حسد صد کرت
سوختی سینهء بحر و دل کان آزردی.
سراج الدین قمری.
|| بویمادران. رجوع به ابیژ و آبید و اَبید شود. و البته یکی از این صور درست و باقی مصحف است.