«لغت نامه دهخدا»
[نَ / نِ یِ دِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) قسمی آیینه که صورت بیننده را سخت زرد و بی اندام نماید. - مثل آیینهء دِق؛ شخصی سخت عبوس. شخصی همیشه محزون و غمناک بچهره.