«لغت نامه دهخدا»
[اَ را] (ع ن تف) نعت تفضیلی از سری. رونده تر: اسیر من الامثال و اسری من الخیال. (عقدالفرید ج 1 ص 121 حاشیه). - امثال: اسری من الخیال، اسری من انقد؛ کلاهما من السری و انقد اسم للقنفذ و القنفذ لاینام اللیل بل یجول لیله اجمع و یقال فی مثل بات فلان بلیل انقد و فی مثل آخر: اجعلوا لیلکم لیل انقد. اسری من جرادٍ؛ قال حمزه هو من السری التی هی السیر باللیل، قلت لو قیل اسری من قولهم سرأتِ الجراده تَسرأ سَرْءً اذا باضت فلینت الهمزه فقیل اسری من جراد، ای اکثر منه بیضاً، لم یکن بیضه [ کذا ] [ شاید: ببعید ] و السرأه بالکسر بیضه الجراد و قد یقال سروه و الاصل الهمزه. (مجمع الامثال میدانی).