اسطع

«لغت نامه دهخدا»

[اَ طَ] (اِخ) لقبی از لقب های اسبان، از جمله لقب اسب بکربن وائل، و هو ذوالقلاده ایضاً. (منتهی الارب).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر