اسعد

«لغت نامه دهخدا»

[اَ عَ] (اِخ) ابن علی بن معمر حسینی عبیدی نحوی جوانبی ابوالبرکات. و گویند ابوالمبارک. در طبقات النحاه آمده که وی بمصر از ابی القاسم بن القطاع حدیث آموخت و از وی پسر او محمد حدیث فراگرفت. از اشعار اوست:
و اتخذ حبّ النبی ملجأ
ثمّ اصحاب النبی العشره
فبذا اوصی اباً لی والد
ثمّ جدی الجدّ حتی حیدره.
و جوانبه موضعی است قرب احد - انتهی. (روضات الجنات ص 101).