اسفد

«لغت نامه دهخدا»

[اَ فَ] (ع ن تف) نعت تفضیلی از سفاد. برجهنده تر بر ماده.
- امثال: اسفد من دیک.
اسفد من ضیون.
اسفد من عصفور.
اسفد من هجرس. (مجمع الامثال میدانی).