«لغت نامه دهخدا»
[اَ ءِثْ ثَ] (ع اِ) جِ اثاث. اسباب خانه. (منتهی الارب). ابوعبید هروی در غریبین و صاحب مجمع البحرین اِثَّه ضبط کرده اند و در تاج العروس آثّه آمده است .
