اسفناج رومی

«لغت نامه دهخدا»

[اِ فَ / فِ جِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب)(1) دوائی باشد که آنرا بعربی قطف و سرمق و بقله الذهبیه خوانند. استسقا را نافع است. اگر جامهء ابریشمی را به طبیخ آن بجوشانند پاک و پاکیزه گردد. (برهان قاطع).
.(شلیمر)
(1) - Senille arroche. Fagonia.