«لغت نامه دهخدا»
[اِ نِ وِ] (اِ مرکب)سفیدمُهر: و ما وَجبَ اَن یُختَم عَلی آخره ختم علیه [ فی النیروز ] و کان یسمی اسفیدانوشت. (آثار الباقیه).