اسقط

«لغت نامه دهخدا»

[اَ قَ] (ع ن تف) نعت تفضیلی از ساقط. پست تر. فروتر. فرومایه تر: و الخوز اَلام الناس و اسقطهم نفساً. (معجم البلدان چ مصر ج3 ص487 س 17).