اسکاغراک

«لغت نامه دهخدا»

[اِ غِ] (اِخ)(1) اِسْکاگِرراک. تنگه ای بین ژوتلاند و نروژ. و آن بحر شمال را به کاتِّگا متصل میسازد.
(1) - Skagerak. Skagerrak.