اسکالا

«لغت نامه دهخدا»

[اِ] (اِخ)(1) یا اسکالی ژری(2). خاندان ایتالیایی، که چند تن از اعضای آن، وابسته به حزب ژیبِلَن(3)، سنیوریا پدستای(4) وِرُن شدند. مشهورترین آنان کان، ژنرال اتحادیهء ژیبِلَن های لُمباردی است، وی دانته را آنگاه که تبعید شده بود پناه داد. (1291 - 1329 م.).
(1) - Scala.
(2) - Scaligeri. (3) - Gibelin طرفدار امپراطوران آلمان.
(4) - Podestat قاضی اول در مرکز و شمال ایتالیا.