«لغت نامه دهخدا»
[اُ کُ] (اِ) بلغت تنکابن سُعْد است و گرههای ریشهء گیاهی را نیز به این اسم خوانند. و آن مدور و بسیار لذیذ و شیرین و بقدر نخودی میباشد و برگش باریکتر از برگ کراث است و زیاده بر سه عدد نمی باشد و بی ثمر و بی گل و در ریگزارهای حریم آبها میروید. (تحفهء حکیم مؤمن). و رجوع به سُعْد شود.