اسکردیسک

«لغت نامه دهخدا»

[اِ کُ] (اِخ)(1) نام قومی باستانی ساکن روم ایلی در اوایل در یانونیا یعنی در حوالی بوسنه و صربیه بین دانوب و صاوه میزیسته سپس تا اطراف شمالی مقدونیه و تراکیا انتشار یافتند. در تاریخ 135 ق.م. از طرف آسکونیوس از سرداران روم شکست یافتند اما بعدها در سنهء 114 ق. م. کونسولوس کاتون و عساکر وی را از پا درآورده و دالماسی را نیز تصرف کردند ولی بار دیگر رومیان آنها را بآن طرف دانوب راندند و در نتیجه نام و نشان آنان از بین رفت. اگرچه حسب و نسب این قوم بتفصیل معلوم نیست همین قدر می توان گفت بنا بر احتمال از اقوام آریائی و شاید از نژاد اسلاو بوده اند. (قاموس الاعلام ترکی).
(1) - Scordisques.