یذقه

«لغت نامه دهخدا»

[یَ ذَ قَ / قِ] (اِ) یدقه. (برهان) (از آنندراج). یذفه(1). درخت بل است. (تحفهء حکیم مؤمن). و رجوع به یدقه شود.
(1) - در تحفهء حکیم مؤمن به جای قاف، با فاء آمده است.