یرت

«لغت نامه دهخدا»

[یُ] (ترکی، اِ)(1) آرامگاه و منزل و مقام و جای توقف و مسکن. (ناظم الاطباء). یورت. یرد. یورد. منزل. مسکن. مأوی. اتاق. هریک از اتاقهای یک خانه: این خانه ده یرت دارد. (یادداشت مؤلف). منزل را گویند. (آنندراج) (غیاث) :
خامش که من در یرت دل
اردوی سلطان می زنم.مولوی.
|| مخیم چادرنشینان ترک. اقامتگاه ایل چادرنشین: یرت ایل کرد چگنی در اطراف قزوین است. (یادداشت مؤلف).
.
(فرانسوی)
(1) - Iourte = Piece