یرمی

«لغت نامه دهخدا»

[یَ رَ] (ع اِ) ارمی. ایرمی. عَلم و نشان که در بیابان برای راه برپا کنند یا خاص است به نشانهء عاد. (منتهی الارب در ذیل ارم). || احدی. کسی. (یادداشت مؤلف).