یزت

«لغت نامه دهخدا»

[یَ زَ] (فارسی باستان، اِ) صورت قدیم ایزد در دورهء ساسانی و مذهب زرتشت که به رب النوعهای آفتاب و ماه و آتش و آب و باد اطلاق می شده است. (از ایران باستان ج2 ص1528 و 993 و ج3 ص2529). رجوع به ایزد و یزدان شود.