«لغت نامه دهخدا»
[یَ] (اِخ) ابن خالد (یا خلید) بن مالک بن فروه بن قیس، از بنی عوف بن همام از ذهل بن شیبان، شاعر و معروف به اعشی عوف بود و عبدالملک بن مروان به شعر زیرین او مثل می زد: «ان کنت تبغی العلم او اهله او شاهداً یخبر عن غائب فأعتبر الارض باسمائها و اختبر الصحاب بالصاحب». (از اعلام زرکلی).