یزین

«لغت نامه دهخدا»

[یَ] (ص نسبی) منسوب به گیاه یز. (ناظم الاطباء): هجوم؛ باد سخت که خانه ها ویران کند و یزین(1) را برکند. (منتهی الارب). و رجوع به یز و یزبن شود.
(1) - شاید مصحف «یَزبُن» باشد، یعنی درخت یز.