یعلی

«لغت نامه دهخدا»

[یَ لا] (اِخ) ابن احمدبن یعلی، پیشوای اندلسی. از شاعران بود و در زمان المنصور ابی عامر شهرت یافت. یعلی به سال 393 ه . ق. درگذشت. (از اعلام زرکلی).