«لغت نامه دهخدا»
[یَعْ] (ع صوت) چون کودکی به سوی کودکی چیزی اندازد گوید: یعیاع. (ناظم الاطباء). از افعال اطفال است چون کودکی به سوی کودکی چیزی را اندازد. (منتهی الارب) (آنندراج).