یقظه

«لغت نامه دهخدا»

[یَ قَ ظَ] (ع اِمص) یقظه. بیداری. خلاف نوم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از غیاث). بیداری. (دهار). مقابل نوم.
- بین النوم و الیقظه؛ میان خواب و بیداری. (یادداشت مؤلف).