«لغت نامه دهخدا»
[یَ قَ نَ] (ع ص) رجل یقنه؛ آنکه هرچه بشنود یقین نماید. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج). خوش باور. میقان. یقن. (یادداشت مؤلف). و رجوع به یقن شود.