«لغت نامه دهخدا»
[یَ] (اِخ) لاهیجانی. قاضی عبدالله. از شعرای قرن دهم هجری و از مردم لاهیجان گیلان بود و همانجا درگذشت. ابیات زیر از اوست: یک سخن نشنیدم از وی پیش مردم تا به کی هر زمان نقل دروغی از زبان او کنم. * ای خوش آن شبها که با افسانه میلی داشتی درددل می گفتم و افسانه می پنداشتی. (از آتشکدهء آذر ص168). و رجوع به فرهنگ سخنوران شود.