یابر

«لغت نامه دهخدا»

[بِ] (اِ) دهی و زمینی که سلاطین در وجه معیشت ارباب استحقاق و غیره دهند و به ترکی سیورغال خوانند. (برهان) (از انجمن آرا) (از آنندراج) :
کمترین یابری از احسانت
ملک فغفور و قیصر و رای است.
علی شطرنجی.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر