یادگیرنده

«لغت نامه دهخدا»

[رَ دَ / دِ] (نف مرکب) تعلیم گیرنده. آموزنده. متعلم: رجل ذکور؛ مرد نیکو یادگیرنده. (از منتهی الارب). || از برکننده. حفظ کننده. بخاطر سپارنده. || هوشمند. رجوع به یادگیر در تمام معانی شود.