«لغت نامه دهخدا»
[بَ] (اِخ) یا میر یمغورچی، شاعر است و سیاهی تخلص داشته. از اوست: به مسجدی که روم در فراق دلبر خویش بهانه سجده کنم بر زمین زنم سر خویش. (از مجالس النفایس، مجلس پنجم ص111).