یحیی خان

«لغت نامه دهخدا»

[یَحْ یا] (اِخ) یحیی خان لکهنوی بن منشی ثابت علیخان. اصلش از قصبهء صفی پور لکهنو بود و خود در لکهنو به دنیا آمد. مردی صوفی مشرب و نیکونهاد بود و در اواسط قرن سیزدهم درگذشت. از اشعار اوست:
بر باد داد شعلهء حسنش غبار ما
پروانه وار نیست نشان مزار ما.
(از صبح گلشن ص614).