«لغت نامه دهخدا»
[یَ دَکْ کَ / کِ] (حامص مرکب) عمل و شغل یدک کش. یدک کشیدن. (یادداشت مؤلف). به همراه یا به دنبال بردن اسب سوار اسبی دیگر یا دوچرخه سوار دوچرخهء دیگر یا اتومبیل سوار اتومبیل دیگر را. و رجوع به یدک کشیدن شود.