«لغت نامه دهخدا»
[یِ] (ترکی، اِ) ایلجار. الجار. همگان. عموم. همهء مردم. گروه کثیری از افراد یک ده یا شهر یا کشور که برای کاری یا دفاع از میهن آمادگی و اجتماع داشته باشند. (یادداشت مؤلف).