«لغت نامه دهخدا»
[یَ] (ص، اِ) مردم نازک طبیعت را گویند. (برهان) (آنندراج). مردم ظریف و نازک طبیعت. (ناظم الاطباء). || شاخ درختی که نوجسته و نازک باشد. || نهال درخت. (برهان) (آنندراج).