ینوشه

«لغت نامه دهخدا»

[یَ شَ / شِ] (اِ) بیانکی می گوید: خبری که شنود و برد. (یادداشت مؤلف). آنکه به سخن غماز گوش کند. (از شعوری ج2 ورق449). اما ظاهراً دگرگون شدهء نیوشه است از مصدر نیوشیدن. (یادداشت لغت نامه).