یورتمه

«لغت نامه دهخدا»

[مَ / مِ] (ترکی، اِ) نوعی از رفتار اسب (ظاهراً از یورمق یا یورتمق ترکی به معنی اعیاء و خسته کردن)(1). (یادداشت مرحوم دهخدا). یرتمه. چهارنعل رفتن اسب. (ناظم الاطباء). از مصطلحات اسب تازان باشد. (آنندراج). نوعی راه رفتن اسب که آن را یرغه(2) نیز گویند. (فرهنگ لغات عامیانه). و رجوع به یرتمه شود.
- یورتمه آمدن؛ چهارنعل آمدن. (ناظم الاطباء).
- یورتمه رفتن؛ چهارنعل دویدن. (ناظم الاطباء).
- || اسب را به شتاب به نوع یورتمه بردن.
|| رفتار به شتاب.
(1) - از «یورمق» به معنی خسته کردن نباید باشد، احتمالاً از «یُؤرماق» به معنی حمله کردن و تاختن است و یا از «یرتماق» به معنی رفتن و واداشتن، حرکت دادن.
(2) - یورغه غیر از یرتمه است و یورتمه غیر از چهارنعل. رجوع به یرغه شود.