«لغت نامه دهخدا»
[سُ فِ کَ / کِ] (اِخ)درویش یوسف. از شاعران قرن یازدهم بود و در سلاسل معانی و الفاظش، پای فکر و نظر زنجیری. او راست: دلم به حلقهء لعل تو مایل افتاده ست چه آتش است که در خانهء دل افتاده ست. (از صبح گلشن ص617) (از فرهنگ سخنوران). و رجوع به فرهنگ سخنوران شود.