یوکا

«لغت نامه دهخدا»

[یوکْ کا] (اِ)(1) قسمی گُل که اصل آن از امریکاست و در آسیا و اروپا در منطقه های معتدله پرورش می دهند و یوکا به هر سالی یک بار گل می دهد. (یادداشت مؤلف).
(1) - Yucca.