یهر

«لغت نامه دهخدا»

[یَ هَ] (ترکی، اِ) زین برگ و ساز اسب. اوستام. (یادداشت مؤلف).
- یهرپوش؛ زین پوش. زین پوش اسب. (یادداشت مؤلف).