یهیر
«لغت نامه دهخدا»
[یَهْ یَرر] (ع ص) سنگ سخت. || (اِ) سنگی است شبیه کف دست. || سراب. و منه المثل: اکذب من الیهیر. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (آنندراج). و رجوع به سراب شود. || حنظل. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج). || شلم. || پارهء بزرگ از شلم. || طلح. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). و رجوع به طلح شود. || جانورکی است بزرگتر از کلاکموش. || دروغ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). || (اِمص) ستیهیدگی. (منتهی الارب) (آنندراج). ستیهیدگی و لجاجت. (ناظم الاطباء).
