ییمه

«لغت نامه دهخدا»

[مَ] (اِخ) نام پسر خورشید در اوستا که در سنسکریت به صورت یمه آمده است. (از مزدیسنا و ادب پارسی ص41). و رجوع به یمه شود.

موارد بیشتر